Dla niektórych to niezrozumiałe albo śmieszne - bo pierwszy dzień stycznia to dzień jak każdy inny, a dobre postanowienia rzadko niosą ze sobą konkretną zmianę. A jednak nie umiem inaczej - nie umiem udawać, że koniec roku to nic nadzwyczajnego. Przecież przewracam ostatnią kartę w kalendarzu. Przecież zmienia się zapisywana przeze mnie data, choć przez najbliższe dni będę się jeszcze mylić i pisać uparcie"2018". Przecież patrzę z nadzieją nie tylko w przyszłość, ale i za okno, bo dzień zaczyna się wydłużać i ...byle do wiosny.
Tylko ode mnie zależy, czy w najbliższych dniach zapełnię karty notatnika nierealnymi postanowieniami, których nie mam szansy zrealizować, czy też po prostu spojrzę na miniony czas i na siebie z miłością. Bo to miłość ma szansę podpowiedzieć mi, co mogę zmieniać w sobie, by moje życie stawało się nie tyle bardziej doskonałe, co wypełnione coraz większą wolnością.
Mam wrażenie, że niekiedy moje próby naprawienia swoje życia wyglądają tak:
Naprawianie życia razem z Bogiem nie oznacza jednak, że najpierw muszę odprawić jakiś tajemny rytuał, odmówić pięć litanii, dwie koronki i przejść na kolanach trasę szlakiem znanych sanktuariów. Powiedzenie Mu: "Zdaję się na Ciebie, działaj według własnego planu" nie oznacza też, że nagle spadnie na nas grad nieszczęść i przeciwności, przez które On będzie chciał nas zahartować i sprawdzić naszą wiarę i wytrwałość. Bo On naprawdę nie jest kimś, kto chciałby ukraść nasze szczęście. Jest za to kimś, kto widzi i wie więcej. I gdy mówi: "Przyjdź do mnie, gdy jesteś utrudzony i umierasz ze zmęczenia, a ja dam Ci wytchnienie i prawdziwe życie" (por. Mt 11,28) to mówi szczerze. To nie podstęp, nie tani chwyt marketingowy z dopiskiem drobnym druczkiem, ale zaproszenie.
Doświadczenia ostatnich kilku tygodni pokazują mi, że warto zapytać Jego o to, od czego zacząć porządkowanie swojego życia. Mnie często kusi, żeby naprawiać wszystko na raz albo przynajmniej zacząć od tego, co największe, najtrudniejsze albo co mi najbardziej zawadza. I czasem właśnie tak robię. I czasem nawet coś się zmienia, a ja czuję jak bardzo - oooooj jak bardzo - musiałam się natrudzić i napracować. I biorę się za kolejną rzecz, a potem wracam do tego, co na jakiś czas zostawiłam odłogiem. Kręcę się tak w kółko, dźwigając na swoich barkach coraz większy ciężar...
Pamiętacie Archimedesa? "Dajcie mi punkt podparcia, a poruszę Ziemię" - miał powiedzieć, próbując wyjaśnić działanie dźwigni. Bo przecież jeśli w odpowiedni sposób zastosuje się dźwignię odpowiedniej długości, można unieść ogromny ciężar z zastosowaniem stosunkowo niewielkiej siły. Trzeba tylko wiedzieć, jak to zrobić...
W ciągu ostatnich tygodni przekonałam się, że czasem taką właśnie podpowiedź daje mi Pan Bóg: podpowiada, od czego zacząć. Bo czasem jest tak, że jedna zmiana pociąga za sobą kolejne, jedna dobra decyzja prowadzi do zupełnie innego spojrzenia na świat i siebie. To z kolei rodzi nowe pragnienia - autentyczne i pełne mocy. A że "dla chcącego nic trudnego", siła pragnień staje się motorem napędowym do kolejnych zmian. I czasem są tak zmiany tak duże, że porusza się Ziemia - albo przynajmniej trochę zmienia się nasz świat...
W jaki sposób to zrobić? Od czego zacząć?
Nie wiem. Ale On to wie. Dlatego dzisiaj na zakończenie proponuję Ci nie puentę, lecz nowy początek. Proponuję spotkanie z Jego Słowem. Jeśli chcesz, zapraszam Cię do modlitwy - do spojrzenia wraz z Jezusem na miniony rok i pełnego odwagi spoglądania w przyszłość.
(Łk 2,16-21)
Pasterze pośpiesznie
udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę,
leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im
zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli,
dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. Lecz Maryja zachowywała
wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze
wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i
widzieli, jak im to było powiedziane. Gdy nadszedł dzień ósmy i
należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je
nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie [Matki].
Zanim rozpoczniesz
modlitwę, skup się na tym, gdzie jesteś i z Kim za chwilę
będziesz rozmawiać. Wycisz się, postaraj skupić się na Jezusie.
Zacznij od znaku krzyża
świętego.
Proś Jezusa, aby
wszystko, co będzie działo się w czasie medytacji (twoje uczucia,
wspomnienia, zamiary i decyzje) prowadziło cię do Niego. Proś, by
On sam prowadził tę modlitwę.
Przeczytaj jeszcze raz
tekst Ewangelii. Zanim wejdziesz w rozważanie konkretnych treści,
które cię poruszają, zatrzymaj się przez chwilę w Betlejem. Daj sobie chwilę na to, by
patrzeć na Świętą Rodzinę i zwróć uwagę na uczucia, jakie się
w tobie pojawiają.
W tej modlitwie proś
szczególnie o mądrość i podejmowanie dobrych decyzji
1. „Nadano Mu imię
Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie
Matki.” Boży plan wypełnia się w każdym szczególe, a po
narodzinach w mieście Dawida, Dziecko otrzymuje imię, jakie zostało
dla Niego wybrane jeszcze przed narodzeniem. Podobnie jest z Tobą. W
Bożym zamyśle istniałeś od zawsze, od zawsze też Bóg z
czułością i miłością wypowiadał Twoje imię. Spróbuj usłyszeć
Jego głos, gdy zwraca się do Ciebie po imieniu.
Być może też wiele
razy słyszałeś o tym, że jesteś częścią Bożego planu i że
On ma najlepszy pomysł na Twoje życie. Spróbuj spojrzeć na te
słowa nie jak na slogan i znane hasło ewangelizacyjne, ale jak na
coś, co dotyczy konkretnych sytuacji Twojego życia. Może ubiegły
rok przyniósł doświadczenia, których na początku nie rozumiałeś,
ale które z czasem doprowadziły do większego dobra? Może Bóg w
jakiś sposób zaskoczył Cię swoim prowadzeniem, pokazał że w
życiu chrześcijanina nie ma przypadków? Proś Go, by pokazywał
Ci, w jaki sposób troszczył się o Ciebie i prowadził Cię w
ostatnim czasie i uciesz się tym.
2. „Maryja zachowywała
wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu.” Wyobraź
sobie, jak wyglądał w życiu Maryi ten rok, w którym urodziła
Jezusa. Jej życie zmieniło się w tak niesamowity sposób w ciągu
zaledwie kilku miesięcy. Maryja prowadziła bardzo zwyczajne życie,
a potem nagle zaczęła uczestniczyć w wydarzeniach, których nie
była w stanie pojąć. Jej reakcją była modlitwa, rozważanie tych
spraw w swoim sercu, nie tylko po to, by po ludzku zrozumieć co się
dzieje, lecz by spojrzeć na to z Bożej perspektywy. Taka postawa
przygotowała ją do tego, by wiele lat później pójść drogą
wiodącą na Golgotę, w absolutnej wierności Bożej woli.
Na początku nowego roku
masz być może swoje plany i postanowienia. Opowiedz teraz o nich
Jezusowi, a potem zapytaj, w jaki sposób On patrzy na to, co przed
Tobą. Zapytaj, jakie są Jego plany i pragnienia.
Na koniec porozmawiaj z
Jezusem o tym, co pojawiało się w Twoim sercu w czasie tej
modlitwy.
Zakończ odmawiając
„Ojcze nasz”.